ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

Բուժումը տնտեսությունն է և գնաճի զսպումը

Բուժումը տնտեսությունն է և գնաճի զսպումը
06.12.2017 | 18:05

Ինչպես և կանխատեսում էինք, Հայաստանում աղքատների թիվը ավելացավ: Այս մասին փաստում է վիճակագրությունը, և սա չեն հերքում պաշտոնյաները:
Ասել, որ սա անակնկալ էր, ծիծաղելի կլինի, ճիշտ այնպես, ինչպես ձմռանը տեղացած ձյունը անսպասելի են համարում: Այո, ցավոք աղքատության ցուցանիշի աճ կա, և սա ունի իր տրամաբանական հիմնավորումը: Շուրջ 7 տարի անընդմեջ Հայաստանում ընթացող տնտեսական անկումը չէր կարող իր ծանր հետքը չթողնել մարդկանց սոցիալական վիճակի վրա: Մենք հաճախ ենք անդրադարձել այս թեմային՝ նշելով, որ արդյունաբերության անգործությունը, փոքր և միջին բիզնեսի ձեռքից «հաց» վերցնելը, որի դիմաց գոնե գաթա չեն տալիս, պետք է լուրջ խնդիրներ առաջացներ: Այո, փոքր և միջին բիզնեսի «հացը» կտրեցին բարեփոխումների անվան տակ, այդպիսով, ոչ թե ճնշեցին, այլ ճզմեցին այդ խավին: Եվ դրա արդյունքում այսօր ունենք այն, ինչ ունենք:


Բայց, ինչպես ասում են, հինը վերհիշելով առաջ չես գնա: Փորձենք հասկանալ՝ ինչպիսին է իրավիճակն այսօր: 2016-ից Հայաստանն ունեցավ նոր կառավարություն, որը սկսեց նոր բարեփոխումներ տնտեսական դաշտում: Այդ գործընթացը արդեն մեկ տարի իրականացվում է, և այս ֆոնի վրա, երբ ավելանում է աղքատության ցուցանիշը, բնականաբար, հարց է առաջանում՝ ինչու՞ իրականացված քայլերը արդյունավետ չեղան: Արդյունավետ չէին էլ կարող լինել, քանի որ, նախ՝ մեկ տարում ոտքի կանգնեցնել փոսի մեջ հայտնված տնտեսությունը ուղղակի անհնար է: Երկրորդ՝ աղքատության ցուցանիշի աճը ձնագնդի նման սկսել է գլորվել 2010-ից և այս տարիների ընթացքում պետք է մեծանար, սա ուղղակի անխուսափելի էր: Հանուն ճշմարտության պետք է նկատենք, որ կառավարության որդեգրած օպտիմալացման ծրագիրը ևս իր բացասական ազդեցությունը թողեց աղքատության ցուցանիշի վրա: Ի դեպ, նկատենք, որ օպտիմալացում ասվածի սկիզբը դրվել է Տիգրան Սարգսյանի կառավարության օրոք, շարունակվել Հովիկ Աբրահամյանի ժամանակ, և այժմ էլ այն իրականացնում է Կարեն Կարապետյանի կառավարությունը: Նկատի ունենալով աղքատության ցուցանիշի աճը, կարծում ենք, օպտիմալացման քաղաքականությունը, համենայն դեպս, այս փուլում պետք է դադարեցվի:


Մյուս կողմից՝ այդ տխուր ցուցանիշն է՛լ ավելի է պարտավորեցնում կառավարությանը տնտեսությունը ակտիվացնելու՝ երկրորդ «շունչ» տալու համար: Այսօր շատ կարևոր է, որ տնտեսությունը կայունանա: Ճիշտ է, մեկ-երկու տարում տնտեսական զգալի աճ ապահովելը դժվար խնդիր է, սակայն տնտեսության կայունացման համար երկու տարում կարելի է լուրջ գործ անել: Եթե հետևենք կառավարության մեկ տարվա գործունեությանը, ապա կարելի է ենթադրել, որ տնտեսության կայունացումը գերակա նշանակություն ունի իրականացվող քաղաքականության մեջ: Իհարկե, առանց կայունացման տնտեսության աճ ապահովելը անհնար է, հետևաբար, կայունացումը օրախնդիր անհրաժեշտություն է:


Աղքատության ցուցանիշի աճի գործում ոչ պակաս դեր ունի նաև գնաճը, որն ավելի է սրում սոցիալական լարվածությունը: Ազատ տնտեսական քաղաքականության սկզբունքներին դեմ է պետության միջամտությունը շուկայում գների ձևավորմանը: Սակայն, երբ «հացի խնդիրը» մղվում է առաջին պլան, պետությունը ոչ միայն կարող է, այլև պարտավոր է միջամտել: Գաղտնիք չէ, որ ցանկացած պետություն, անգամ ամենադեմոկրատականը, երբ իրեն հարմար է, աշխատեցնում է պետական «մեքենան»: Սրանից ելնելով՝ Հայաստանի իշխանությունները պետք է գտնեն այն դեղահաբը, որը կզսպի առևտրի ոլորտում մեր գործարարների ախորժակը: Հատկապես, եթե նկատենք, որ միջազգային շուկայում առաջին անհրաժեշտության պարենային մթերքների գները կտրուկ չեն աճել, իսկ մեզ մոտ դրանք կտրուկ աճ են արձանագրել:


Ժասմեն ՎԻԼՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2904

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ